In Malawi (dat onder de evenaar ligt) start binnenkort de winter. In deze tijd van het jaar wordt de laatste oogst van vooral mais binnengehaald.
Wij sluiten morgen hier ook een week van verrassende oogst af. En die oogst is vooral verkregen door de inspanningen van onze eigen studenten.
Een studiebeurs beschikbaar stellen aan een talentvolle leerling is belangrijk maar in de metafoor van groei slechts een zaadje. Vervolgens is het aan de student zelf om de kans te benutten, hard te werken, ver van huis in een vreemde omgeving zich aan te passen en te slagen voor tentamens.
Voor ons waren het de afgelopen jaren -ook met de verantwoordelijkheid richting sponsors -soms spannende tijden: zou het de studenten lukken om in vaak moeilijke omstandigheden vol te houden?
Het antwoord kregen we deze week en het is een volmondig ‘ja’. We hebben een groot deel van het land doorkruist om alle universitaire studenten persoonlijk te bezoeken. We troffen overal jongvolwassenen, net afgestudeerd of met het einddiploma in zicht. Met concrete plannen voor de toekomst zoals bijvoorbeeld: als wiskundedocent of docent aardrijkskunde aan de slag op de middelbare school in de geboorteregio, zuigelingenzorg opzetten in afgelegen dorpen, nog een masterstudie biochemie volgen, parlementslid worden (!) , specialiseren van arts tot orthopedisch chirurg.
De persoonlijke verhalen van al onze studenten lees je op ‘Onze leerlingen‘
We hebben altijd gehoopt dat onze studenten rolmodel kunnen worden voor een nieuwe generatie leerlingen. En dat zijn ze inmiddels, dankzij hun opleiding maar vooral dankzij hoe ze zich als mens hebben ontwikkeld.
We vliegen dit weekend terug naar Nederland, zoals altijd spijt ons dat.
Maar dit jaar zijn we meer dan ooit gelukkig met de mooie oogst, voor onze stichting en haar donateurs maar vooral voor onze studenten uit Malawi.